Het werk dat Noortje Haegens maakt is geïnspireerd door haar ervaringen in het Nederlands landschap.  Zij wil de essentie van het landschap ervaren door het maken van wandelingen. Door het wandelen ontstaat er een vertraging van tijd en plaats. Binnen de vertraging komt er ruimte voor een andere interpretatie van het landschap. Noortje probeert deze beleving te vangen, dat zich vaak uit in korte poëtische films. In haar nieuwe werk is het begrip tijd een tastbaar beeldend gegeven.

Silent dialogue
een harmonieuze verwevenheid van tijd en ruimte
reële beleefde tijd heeft zijn sporen achtergelaten
waarin de schoonheid van het landschap zijn bezieling vertoont.