Momentum #2 - In dit project reik ik verlangend uit naar de hijskraan. Een machine die buiten mijn bereik is. Als grote monsters kijken ze op ons neer. Ze zijn de sterrenhemel. Ze vangen ons als een net. Ze zijn door mensen gemaakt maar zijn alles wat een mens niet kan zijn: sterk, lang, stabiel en vast. Ik stort me in een conversatie met deze reusachtige werktuigen waarbij thema's als fragiliteit, verlangen naar controle, patronen van moderniteit en toekomstige vernieuwing opkomen. De hijskraan tekent rechte lijnen die een skyline doen veranderen. 

De hijskraan staat voor een verandering, hetgeen dat nog moet komen. De bouwput is een profetie. Een tijd van onzichtbaarheid en oneindige bouwgeluiden. Totdat dan opeens de kranen zijn verdwenen en er een heel nieuw gebouw ervoor in de plaats staat. Alsof de bouwput er nooit geweest is. 

Constructie(bouw) vandaag de dag is niet altijd optimistisch. Wat eerst als groei gezien kan worden, is vaak een onpersoonlijke en onbegrensde uitbreiding.

Ik stel dat we deconstructie moeten toepassen, alles eerst uit elkaar halen en ontleden. Dan zijn kranen geen imponerende monsters maar veelbelovende objecten met een haak metaal en wat kettingen. Die elementen kunnen we gebruiken voor het herbouwen, met zorgzaamheid, op een manier die rekening houdt met dingen, objecten en spul. In dit traject onderzoek ik de potenties van een hijskraan. Ik heb het ontleed, ermee gebouwd en ik hoop te herontdekken wat een hijskraan kan zijn.

In andere projecten focuste ik op eieren, dode planten en handschoenen. Ieder met een eigen specifieke uitwerking. Zo sluit dit project ook aan bij mijn aanhoudende interesse in de object - mens relatie; dit noem ik "thing-expressionism". Hierbij probeer ik al spelend/makend/verzamelend te communiceren met objecten. Het doel is om een andere betekenis te vinden van het gekozen object. Ik interesseer me in objecten die over het hoofd worden gezien. Ik hyper fixeer op het gekozen object en ga met een chaotische taxonomie te werk. Hierbij komt er een abstrahering die een ander begrip geeft van samen leven met dingen. Ik pleit voor een non-antropocentrische begrip van objecten en wil verder kunnen kijken dan menselijke functie en waarde van het ding. 

Het werk is een installatie die bestaat uit deel 1: zoom in, deel 2: ontleding, en deel 3: heropbouw.

De show is een multidisciplinaire ervaring met vele verschillende werken die allemaal onderdeel maken van het drie-deelse proces. Bestaande uit video, geluid, fotografie, print en ruimtelijk werk.